* Δημώδη
ἠχοχρώματα ἀπό τό οὐράνιο τόξο τῆς
ἐρωτικῆς ἐμπάθειας
Ἀφήγηση,
τραγούδι, δραματουργία: Κωνσταντῖνος
Θεμελῆς
I
“Σέ
ἀντίθεση μέ τήν ἀγάπη, ἡ ὁποία
ἀποτελεῖ ἠθικόν
δέον,
ἓνα “πρέπει” τῆς Ἠθικῆς καί μοιάζει
ὑπεράνθρωπη ἀρετή, ἡ ἐμπάθεια εἶναι
πρωτογενής ροπή τοῦ ἀνθρώπου, μέρος
τῆς φύσης του. Καί γενεσιουργός ἒριδας.
Εἶμαι
βέβαιος ὃτι ἀκούγοντας τή λέξη “ἒριδα”,
ὁ νοῦς σας πήγε κατ’ εὐθείαν στό Κακό.
Αὐτό συνέβη διότι στήν ἐποχή μας πολλοί
μᾶς ὡθοῦν στήν κατάργηση τῶν διακρίσεων,
μέ στόχο τήν τυφλότητά μας.
Ἀλλά ἐάν
δέν διακρίνουμε,
δέν μποροῦμε νά δοῦμε! Ἐάν δέν
διακρίνουμε, βλέπουμε ἀνθρώπους
καί πράγματα ἲδια — ἐνῶ δέν εἶναι!
Οἱ Ἓλληνες (οἱ ἀρχαῖοι, ἐννοεῖται) διέκριναν σέ ἒριδα βαρεία (δηλαδή κακή) καί ἒριδαἀγαθή. Ἡ πρώτη φέρνει τή διχόνοια καί τον πόλεμο, ἠ δεύτερη προκαλεῖ ἃμιλλα καί δημιουργικόν συν-αγωνισμό. Ἡ μία καταστρέφει, ἡ ἂλλη δημιουργεῖ. Καί ἡ δημιουργική ἒρις εἶναι ἀποτέλεσμα ἐμπάθειας.
Οἱ Ἓλληνες (οἱ ἀρχαῖοι, ἐννοεῖται) διέκριναν σέ ἒριδα βαρεία (δηλαδή κακή) καί ἒριδαἀγαθή. Ἡ πρώτη φέρνει τή διχόνοια καί τον πόλεμο, ἠ δεύτερη προκαλεῖ ἃμιλλα καί δημιουργικόν συν-αγωνισμό. Ἡ μία καταστρέφει, ἡ ἂλλη δημιουργεῖ. Καί ἡ δημιουργική ἒρις εἶναι ἀποτέλεσμα ἐμπάθειας.
Ἐάν
ἡ ἀγάπη “οὖ ζηλοῖ, οὖ περπερεύεται,
οὖ φυσιοῦται, οὒκ ἀσχημονεῖ, οὖ ζητεῖ
τά ἑαυτῆς, οὖ παροξύνεται, οὖ λογίζεται
τό κακόν, οὖ χαίρει ἐπί τῆ ἀδικία”,
ὃπως γράφει ὁ ἀπόστολος Παῦλος στόν
ὓμνο του, ἡ ἐμπάθεια ἀντιστοιχεἶ σέ
ὃλες τίς ἀρνήσεις: ζηλοτυπεί, ἀλαζονεύεται,
ξιπάζεται, ἀσχημονεῖ, διεκδικεῖ —
π.χ. χθές χώρισα ἀπό κάποια γυναίκα
καί σήμερα τῆς
φωνάζω: Θέλω
τήν καλοσύνη μου πίσω!—,
παροξύνεται, σκέφτεται τό κακό — Τό
σεβντά μου ν’ αποκτήσεις καί τρελή να
καταντήσεις!—,
λέει ἓνα δημῶδες τραγούδι τοῦ Πωγωνίου,
συχνά χαίρει μέ τό ἂδικο.
Κινούμενο
σέ μιά κλίμακα, στό ἓνα ἂκρο τῆς ὁποίας
βρίσκεται ἡ πράξη τῆς θυσίας: πεθαίνω
γιά σένα! — Γιά
πιάσε Δῆμο μ’ τό σπαθάκι σου καί βάλ’
το στήν καρδιά μου—
καί στό ἂλλο ἡ πράξη τῆς ἐκδίκησης
— Βαρέθηκα
νά σκοτώνω τούς ἐραστές σου! Τώρα θά
σκοτώσω ἐσένα!,
λέει ὁ δόν Χοσέ στήν Κάρμεν, κάθε
συναίσθημα ἐμπάθειας καλλιεργεῖ
αὐθορμήτως τήν ταύτιση μέ
τόν ἂλλο ἢ τήν ξένωση ἀπό
τόν ἂλλο.
ΗΧΟΧΡΩΜΑΤΑ ΕΡΩΤΙΚΗΣ ΕΜΠΑΘΕΙΑΣ
Τά
κείμενα τοῦ ἀφηγηματικοῦ μίτου
ἀπαρτίζονται ἀπὀ ψηφίδες κειμένων
τοῦ Κωστῆ Παπαγιώργη, τοῦ Ρένου
(Ἀποστολίδη), τοῡ Γιώργου Βελουδῆ καί
τοῦ Κωνσταντίνου Θεμελή.
Δημώδη τραγούδια ἀπό ὃλες τίς περιοχές τῆς Ἑλλάδας, τοῦ Πόντου καί τῶν Ἑλληνοφώνων χωριῶν τῆς Κάτω Ἰταλίας μέ ἀποκλειστικό θέμα τήν ἐρωτική ἐμπάθεια.
Κλαρίνο, φλογέρες: Γιῶργος Μπέλλος
Βιολί (σέ διαφορετικές παραστάσεις): Σωτήρης Κατσούρας, Γιῶργος Φλούδας
Λαοῦτο: Γιάννης Διαμάντης
Κρουστά: Πέτρος Παπαγεωργίου
Τραγούδι: Ἑλένη Μπούτσικου
Ἀφήγηση, τραγούδι, δραματουργία: Κωνσταντῖνος Θεμελῆς
Δημώδη τραγούδια ἀπό ὃλες τίς περιοχές τῆς Ἑλλάδας, τοῦ Πόντου καί τῶν Ἑλληνοφώνων χωριῶν τῆς Κάτω Ἰταλίας μέ ἀποκλειστικό θέμα τήν ἐρωτική ἐμπάθεια.
Κλαρίνο, φλογέρες: Γιῶργος Μπέλλος
Βιολί (σέ διαφορετικές παραστάσεις): Σωτήρης Κατσούρας, Γιῶργος Φλούδας
Λαοῦτο: Γιάννης Διαμάντης
Κρουστά: Πέτρος Παπαγεωργίου
Τραγούδι: Ἑλένη Μπούτσικου
Ἀφήγηση, τραγούδι, δραματουργία: Κωνσταντῖνος Θεμελῆς
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΑΝ. ΘΕΜΕΛΗ΄Σ Σημείωμα ἐπαγγελματικῆς βιογραφίας
ACTIVE VOLCANO / ΕΝΕΡΓΟ ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ